BABAM
Ben aslında iki yıl önce büyüdüm.
Babamı kaybettiğim gün..
O gün anladım ki.
40 yıllık çocukluk bitmiş..
Ailenin büyük erkeği oluvermişiz...
Babam çok iyi adamdı.
İyi adamın tarifiydi adeta.
Hani "Bu dünyadan değil" derler ya.
Aynen öyle.
Tek düşmanı yoktu.
Ondan kimse zarar görmedi.
Kapısından kimseyi boş çevirmedi.
Sokak kedilerine bile o sahip çıktı.
Bizi nasıl sevdiyse, o kedileri de öyle sevdi.
Kendi yavrusu gibi.
"Kuzum" diye...
Fakir dostuydu.
Olanını mutlaka paylaşırdı.
Kimsenin kimliğini sorgulamadı.
Her görüşten insanın yanındaydı.
Düşmanlık yapmadı.
Hareketleri ders niteliğindeydi.
Şimdinin kaypak insanlarına...
Başkasının kutsalına ve namusuna yan gözle bakanlara...
Onun mekanında yer yoktu.
Dindardı.
Ama kimsenin inancını sorgulamadı.
En sağdan en sola kadar hemen her partiye oy verdi.
Her konuda ölçülüydü.
Tuttuğu takım şampiyon olunca.
Kimse üzülmesin diye sevincini içine gizlerdi.
Tertemizdi.
Arabası, işyeri, üstü başı.
Son güne kadar traşlı ve özenliydi.
Kimsenin hakkını yemedi.
Bir gün bu dünyadan ayrıldığında.
Geride kendisine minnettar ve yetişmiş dört evlat bıraktı.
Babam bir başkaydı.
Mekanın cennet olsun güzel insan.
Babalar günün kutlu olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder