KİRLENDİK

Günümüz insanı kirlenmiş.

Kendisine bir çıkış.

Vicdanını rahatlatacak yer arıyor.

Cüneyt Arkın’ın arkasından gözyaşı döküyor.

Onun vurdusu kırdısı ile.

Malkoçoğlu karakteri ile dalga geçtiklerini.

Aslında onun filmlerini izlemediklerini.

Sadece maruz kaldıklarını söyleyen topluluk.

Bugün onu kutsuyor.

Kemal Sunal öldüğünde de ne diyorlardı?

Hatırlasanıza…

+++++

Bugünün insanına.

Kendimize bakınca ne görüyoruz?

Öykündüğümüz şey.

Gizliden gizliye bayağılık…

Günlük hayat dediğimiz.

Pislik çukuru.

Argo dolu film ve diziler…

Çocuğunun yanında söylemediğini.

Filmlerden işitebilmek…

Dudak büktüğümüz ise.

Eski Türk filmleri.

Oradaki naiflik.

Abartılı kibar jönlerinden.

Babacan işadamından.

Namuslu şöförüne.

İyi kalpli bahçıvanından.

Kötü kalpli üvey annesine kadar.

Bugünün dünyasındakilerden çok daha saf.

Çok daha temiz insanlardı.

Mahallenin sert ama namuslu abisi…

Fakire arka çıkan kabadayısı.

Hatta pavyonda çalışanı bile.

Günümüzün ortalama insanından daha saf.

Daha ilkeliydi…

++++

Hiç dolambaçlı yola sapmadan…

Bozulan ne filmler.

Ne artistler.

Bozulan düpedüz insan.

Sadece bizde de değil.

1950’li yılların Amerikan filmlerini izleyin.

Düzgün kıyafetli insanları

Örnek aileleri görürsünüz.

Araya eşcinsel çiftleri.

Uyuşturucu içenleri sokuşturmazlar.

Mahcubiyetini kaybetmeden oynayan.

Büyük artistlerdir onlar…

Bugünkü filmlerde binlerce kez işittiğimiz.

Sokak ingilizcesine yerleşmiş.

Malum küfürü asla duyamazsınız.

Unutmayın.

Cüneyt Arkın filmlerinde tek küfür etmedi.

Küfürbaz denilen Kemal Sunal’ın en ağır sözünü hatırlayın.

Bir de bugün konuştuklarımıza bakın.

O kutsanan.

Aslında olmayan Z kuşağının konuştuklarına da…

Bir devir kapanırken.

Geçmişin devlerini bir bir yitirirken.

Ara kuşak olan bizler yarı samimi.

Yarı sahte gözyaşı dökerken.

Aslında temizlemeye çalıştığımız vicdanımız.

Arkın’ın cenazesi sonrası.

Yüzümüzü döneceğimiz kirlenmiş hayatımız…