Çevremizde
bir tipoloji…
Somurtkan.
Yaşadığı
toplumdan nefret eden.
Yapılan her
işi.
İyi niyetli
çabaları bile.
Krize gidiş olarak
yorumlayan…
Fazlaca
varlıklı.
Gerekçesiz
kibirli.
Topluma
mesafeli.
Kimseye
yardım etmeyen.
Ama…
Lafta
hümanist.
Pandeminin
atlatılamayacağını.
Ekonominin
aslında çöktüğünü.
Ballandıra
ballandıra.
Şehvetle.
Keyifle
anlatıp.
Espressosundan
son yudumu alıp.
Pahalı arabalarına
binip.
Olası döviz
krizini.
Yüklü dolar
hesaplarıyla bekleyip.
Kim bilir
neyin hayalini kuruyorlar…
***
Sorsan.
Gerçekçi tavır
gösterip.
Hepimizi
düşünüyorlar…
Aslında
onlar.
İyimserliği.
Geleceğe
umutla bakmayı.
Basitlik
olarak algılıyorlar…
Korona işine
sarıp.
Sınavların yapılmasına.
Seyahat
serbestisine itiraz edip.
Yasak kalkar
kalkmaz.
Bodrum’daki
yazlıklarına gidiyorlar…
Pahalı
mekanlardaki sohbetlerinde.
İşsizliğin
rekor seviyeye çıkıp.
İnsanların
ayaklanacağını anlatırken.
Bardaklarında
pahalı viskiler var…
İşin trajik
yanı ise.
Bunların
sitesinin kapısından giremeyecek.
Mahallesinden
geçemeyecek yancıların.
Stocholm
sendromuna girip.
Aynı trene
binmeye heves edip.
Statü
atladıklarını düşünerek.
Cehennem
hayatına meftunlukları…
***
Bu ikinci
tipoloji.
Pandemiye
özel tutkuyla bağlanıp.
İyimser hocaları
es geçip.
Felaket
propagandistliği yapıp.
Sözde bizim
sağlığımızı.
Dahası.
Ekonomimizi
düşünüyorlar!
İkinci
ekibin çoğu devletten geçinmeli.
En büyük
idealleriyse.
Aylarca karantinaya
girip.
Devletin
onlara bakması…
Ama çok da
şey etmeden.
Yani arada
sırada çıkıp.
Gezip,
tozup.
Arkadaşlarına
ev ziyaretlerine gidip.
Orta halli.
Ve zevksiz
koltuklarda.
Yan yana.
Yanak
yanağa.
Mesafesiz
poz verip.
Mütevazı
telefonlarıyla.
Sosyal
medyaya yükleyip.
Kim bilir kime nispet yapmak...
Aslında…
“Millet
dışarda, pandemi bitmez” deyip.
Maskeyi bile
zorla takıp.
Bir yandan
da yol gösterip.
“Devlet
herkese bakmalı” deyip.
İmkansızlığını
bile bile.
Boş statü
uğruna.
Laf kalabalığı
yapanlar da bunlar…
***
Sosyal
psikolojinin kuralıdır.
Sesi çok
çıkan.
Kendini
çoğunluk sanır…
Oysa tarih
gösterir ki.
İnsanlığı ve
toplumları taşıyanlar.
İyimserler.
Ülkelerini
gerçekten sevenlerdir…
Ekonominin de.
Gelişmenin
de.
Pandeminin
de asıl ilacı.
İyimserliktir…
Kibirli
muhteris kendini hep kurtarsa da…
Ona özenip.
Lafta sınıf
atlamaya çalışanın sonu.
Papağana
imrenen eşek gibi.
Uçurumdan
atlayıp.
Yere
çakılmaktır…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder