Pretenders diye bir grup vardı.
“Don’t get me wrong”
Nefis bir parça.
Nefis bir klipti…
Babasının baskısından kaçan.
Uçarı genç kızın.
Spor arabasına atlayıp.
Peşine takılan ajanları.
Bir bir atlatıp..
Sonunda bir şatoya ulaşıp.
Üst kattaki partiye katılıp.
Gönlünce eğlenip.
Kafasına estiğinde.
Eve dönüp.
Babasının sitemli bakışına…
Aynı bakışla karşılık vermesi…
————————
Kızın yaptığı.
Prangasını hafifçe gevşetmek…
Herkesin yapamadığı.
Bizlerin.
Senin yapamadığın…
Bir bak kendine…
Düğümlenmişsin...
Gerekli gereksiz…
Anlamlı anlamsız.
Kurallar.
Teamüller.
Korkular tarafından…
Yediğin.
İçtiğin.
Giydiğin.
Giymediğin.
O kızın babası gibi tiplerin.
Yerleşik düzenin yasakları…
Tercihlerin.
Tercihsizliğin…
Hep onların işi…
Doğu Almanya’daki.
Stasi gibi…
“Başkalarının hayatı” filmindeki gibi…
Senin hayatın.
Aslında senin değil...
Mahzene gönüllü girmişsin.
Elinde anahtar olsa da.
Kilidi açmak yerine.
Her gün götürüp.
Anahtarlığa asıyorsun…
Tek idealin…
Ayağındaki pranganın.
Diğerlerininkinden.
Biraz daha parlak olması.
Hepsi bu…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder